توسط شبکه دامپزشکی شهرستان فارسان صورت گرفت:
از ابتدای سال جاری 41 هزار راس گوسفند علیه بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک (ppr) واکسینه شد.
این بیماری ویروسی، بسیار واگیر گوسفند و بز است که قابل سرایت از دام اهلی به حیوانات وحشی نیز می باشد که جهت جلوگیری از انتقال بیماری از ابتدای امسال 41 هزار راس گوسفند علیه این بیماری واکسینه شدند.
به گزارش روابط عمومی اداره کل دامپزشکی استان چهارمحال و بختیاری حسینعلی احمدی رئیس شبکه دامپزشکی شهرستان فارسان گفت:در راستای اهداف سازمان دامپزشکی کل کشور و جلوگیری از انتقال و شیوع بیماری و تلفات گوسفندان این شبکه اقدام به واکسیناسیون علیه بیماری ppr نموده است و از ابتدای امسال 41 هزار راس گوسفند علیه این بیماری واکسینه شدند.
حسینعلی احمدی علائم بیماری را چنین عنوان کرد: با شروع ناگهانی تب ،دپرسیون، ریزش، ترشحات چشم و بینی، زخم دهان، تنگی نفس، اسهال بدبو و گاها" توام با خون و سرفه بروز می کند، دام مبتلا به شدت لاغر شده و تلف می شود.
احمدی اظهار داشت: رعایت اصول بهداشت درگله، توجه به ضوابط بهداشتی دامپزشکی در خرید و فروش، قرنطینه و کنترل جا به جایی دامها و بالاخره واکسیناسیون، اقدام‌های اساسی برای مبارزه با بیماری و پیشگیری از بروز و شیوع آن است. گاهی ممکن است بر اساس سیاست‌های بهداشتی یک کشور، همه دام‌های آلوده معدوم شوند.
وی گف: در این‌جا به دلیل اهمیت موضوع یک بار دیگر به موارد کنترل و پیشگیری که اجرای آن‌ها بسیار هم ساده است اشاره می‌شودکه دامداران می توانند این موارد را سرلوحه کار خود قرار دهند:
- به عنوان یک اصل کلی، لازم است دامداران به مقدار کافی آب و غذای خوب و سالم به دامها بدهند تا مقاومت آن‌ها در برابر همه بیماری‌ها، از جمله طاعون نشخوارکنندگان کوچک، افزایش یابد. دام‌های ضعیف معمولاً در شرایط خوبی هم نگهداری نمی‌شوند و احتمال آلوده بودن و یا آلوده شدن آن‌ها به انواع میکروب‌ها و انگل‌ها زیاد است و شدت بیماری و تلفات هم در آن‌ها بیش‌تر است؛ بنابراین، یک دامدار برای پیشگیری از بیماری‌ها ابتدا باید مدیر خوبی باشد و به توصیه‌های کارشناسان توجه کند.
دامداران باید نسبت به راه‌های ورود بیماری حساس باشند. یعنی دام آلوده، وسایل آلوده و افرادی که به دامداری رفت و آمد دارند. یکی از راه‌های ورود بیماری، دام جدید یا دام برگشت داده شده از بازار است. بنابراین اگر از مناطق یا گله‌های آلوده دامی را وارد کنند احتمال بروز بیماری در گله زیاد خواهد بود. کار درست این است که در این باره با دامپزشک مشورت کنند و نقل و انتقال را با مجوز دامپزشکی انجام دهند. همچنین این دامها باید به مدت 21 روز در قرنطینه نگهداری شوند و پس از تأیید سلامت، در کنار سایر دامها قرار گیرند.
احمدی در ادامه اظهار داشت: همچنین خرید دام‌های قاچاق یکی از راه‌های ورود بیماری است.جدا کردن دام‌های بیمار از سایرین و اطلاع رسانی فوری به دامپزشکی بسیار اهمیت دارد. این کار از شدت بیماری و تلفات آن کم می‌کند. تا زمانی که از سلامت دام‌های جدید مطمئن نشده‌اند، مراقب رفت و آمد دام ها و افراد از قرنطینه به محل دام‌های سالم باشند و علاوه بر ضدعفونی کفش‌ها و شستشوی دست‌ها، از هیچ‌گونه وسیله نقلیه، ابزار، آب و غذای مشترک برای آن‌ها استفاده نکنید.هنگام جا به جایی، از تماس دامها با گله‌های دیگر و استفاده از غذا و آب آن‌ها جلوگیری کنید. خود نیز از رفت و آمد به دامداری‌هایی که بیماری در آن‌ها وجود دارد خودداری کنند تا سبب انتقال بیماری نشوند.
وی خارج کردن فضولات، شستن و ضدعفونی جایگاه و وسایل را بسیار مهم خواند و گفت: ویروس حتی قبل از مشاهده نشانه‌های بیماری یعنی در دوره نهفتگی هم، در کلیه مواد دفعی دام وجود دارد و محیط را آلوده می‌کند. از طرفی همین ویروس، در اثر آفتاب، گرما و مواد ضدعفونی کننده می‌میرد. پس دامداران می‌توانند برای ایجاد تهویه و تمیز شدن هوای جایگاه، از بستن مداوم پنجره‌ها خودداری کنند و اجازه دهند هوا، آفتاب و نور کافی به داخل راه پیدا کند. تماس نزدیک با دام‌های بیمار، مهم‌ترین راه انتشار آلودگی است. بنابراین لازم است تراکم مناسب برای دامها در نظر گرفته شود؛ یعنی حداقل یک و نیم متر مربع جا برای هر دام بالغ وجود داشته باشد.
نظر دهید