وبگاه شبکه دامپزشکی کوهرنگ

به گزارش روابط‌عمومی شبکه دامپزشکی شهرستان کوهرنگ، این دورۀ آموزشی با اولویت آشنایی با بیماری‌های تب خونریزی دهندۀ کریمه-کنگو (CCHF)، تب‌مالت (بروسلوز) و شاربن (سیاه زخم) برگزار شد.

خسرو خسروی، رئیس شبکه دامپزشکی شهرستان کوهرنگ اظهار داشت: بیماری‌های مشترک بین انسان و حیوان، افراد شاغل در گروه‌های خاص شغلی مثل دامدارن، قصابان، کارکنان کشتارگاه‌ها، سلاخان، رده‌های مختلف شاغل در حرفۀ دامپزشکی و خانوادۀ آنها را بیشتر تهدید می‌کند.

وی گفت: عامل بیماری تب خونریزی دهندۀ کریمه-کنگو یک ویروس است که در حیوانات، به خصوص در دام‌های اهلی ایجاد بیماری نکرده و علایم بالینی به همراه ندارد. هرچند ممکن است حیوان آلوده به ویروس، تب کوتاه و گذاریی داشته باشد که صاحب دام متوجه آن نیز نشود.

خسروی افزود: این ویروس برای انسان بیماری‌زا بوده و نام بیماری به دلیل بروز تب و خونریزی در اندام‌های مختلف از جمله زیر پوست انتخاب شده است و به دلیل نبود علایم بیماری در دام، خطر انتقال آن به انسان افزایش می‌یابد. یکی از مهم ترین راه های انتقال این ویروس از دام به انسان زمانی رخ می‌دهد که کنه از بدن دام آلوده تغذیه کرده و ویروس را دریافت کند، سپس با گزش یک انسان ویروس عامل بیماری را به بدن قربانی خود منتقل کند.

خسروی گفت: تماس بدون مراقبت (بدون دستکش، چکمه، ماسک، عینک و ..) با خون و لاشۀ تازه کشتار شدۀ دام دلیل مهم دیگر در انتقال عامل بیماری به انسان است. کشتار دام در خارج از کشتارگاه و به صورت غیر بهداشتی هم سبب افزایش احتمال انتقال عامل بیماری به انسان می‌شود و هم محیط را آلوده کرده و دیگر افراد را در معرض خطر قرار خواهد داد.

خسروی به اهمیت بیماری تب‌مالت اشاره کرد و گفت: عامل میکروبی این بیماری نیز می‌تواند از طریق مصرف فرآروده‌های خام دامی غیر پاستوریزه و غیر بهداشتی به انسان منتقل شود اما گروه‌های کاری مرتبط با دام، در اثر تماس مستقیم با دام و ترشحات دامی می‌توانند مبتلا شوند.

وی ادامه داد: تب‌مالت در انسان – که درحیوانات بروسلوز شناخته می‌شود- با مصرف شیر و محصولات حرارت دیده نشدۀ آن که به شکل خام و غیر پاستوریزه تهیه شده باشند به انسان منتقل می‌شود اما نباید فراموش کرد که تماس محفاظت نشده با ترشحات زایمانی دام و با جنین دام هم از دیگر عوامل مهم ابتلای انسان است که در گروه‌های شغلی مرتبط با دام اهمیت بیشتری دارد.

وی در ادامه با مهم دانستن ضررهای اقتصادی بروسلوز در دام اضافه کرد: سقط جنین، نازایی، تولد نوزاد مرده و یا ضعیف، ایجاد جفت ماندگی پس از زایمان دام، از مهم‌ترین عواقب ناخوشایند اقتصادی در صنعت دامپروری بیماری بروسلوز است.

خسرو خسروی بیماری سیاه زخم (شاربن) را هم از لحاظ بهداشتی و هم از لحاظ اقتصادی مهم دانست و بیان داشت: عامل این بیماری نیز مانند بروسلوز در دام اهمیت بهداشتی و اقتصادی دارد چراکه با ایجاد تلفات در دام‌ها سبب بروز ضرر اقتصادی شده و هم از لحاظ بهداشتی برای انسان می‌تواند دارای اهمیت ویژه باشد.

خسروی گفت: میکروب عامل بیماری شاربن (در انسان سیاه زخم) می‌تواند سال‌ها در خاک به صورت بیماری‌زا باقی مانده و در موارد عدم رعایت بهداشت فردی، انسان را مبتلا کند مثلاً آلودگی زخم به خاک آلوده و ... بنابراین تنها دام آلوده و بیمار نمی‌تواند عامل انتقال به انسان محسوب شود اما این مهم در نحوۀ دفن بهداشتی لاشۀ دام مبتلا به شاربن اهمیت پیدا می‌کند.

خسروی به ضرورت پیشگیری از بروز بیماری اشاره کرد و عنوان داشت: واکسیناسیون به موقع علیه بیماری‌های شاربن و بروسلوز در دام‌های اهلی می‌تواند تا حد زیادی از گسترش بیماری در جمعیت دامی جلوگیری کرده و در نهایت گسترش به جوامع انسانی را کاهش داده و در هزینه‌های اقتصادی دامداری و دارو درمان انسانی صرفه‌جویی کند.