اداره کل دامپزشکی استان چهارمحال و بختیاری

مجید علائی، رئیس شبکه دامپزشکی شهرستان کیار اظهار داشت: بروسلوز (تب‌مالت)، هاری و شاربن از جمله بیماری‌های مشترک بین انسان و دام بودند که برای زنان عشایر این منطقه تشریح شدند.

وی گفت: میکروب (باکتری) عامل بیماری بروسلوز که در انسان «تب‌مالت» نامیده می‌شود، از طریق مصرف شیر غیر پاستوریزه و محصولات غیر پاستوریزه شیر مانند پنیر و ... می‌تواند به انسان منتقل شود. از طرفی تماس با ترشحات دام آلوده مانند ترشحات زایمانی و ...، مصرف جگر خام یا نیم پخته و ... هم از راه‌های دیگر انتقال عامل این بیماری هستند.

علائی افزود: عامل بیماری بروسلوز در دام آلوده می‌تواند سبب سقط، نازایی (عقیمی)، تولد نوزادان ضعیف، کاهش تولید (شیر، گوشت و ...)، جفت ماندگی و ... شود و به عبارتی خسارات اقتصادی در پی دارد اما علایم بیماری و آلودگی در دام برای تشخیص، چندان شاخص نیستند. بنابراین بهترین و مناسب‌ترین روش برای جلوگیری از بروز و گسترش این بیماری انجام واکسیناسیون دام‌ها (بره، بزغاله و گوساله) بعد از 2 ماهگی و قبل از بلوغ جنسی است.

مجید علائی به اهمیت بیماری شاربن اشاره کرد و گفت: میکروب (باکتری) عامل شاربن که در انسان سیاه زخم هم نامیده می‌شود، به عنوان یک بیماری مشترک بین انسان و دام شناخته شده است اما باید توجه داشت که عامل بیماری، در خاک به مدت طولانی به شکل بیماری‌زا باقی می‌ماند چراکه تشکیل هاگ داده و به عوامل نامساعد محیطی مانند گرما و سرما و ... بسیار مقاوم می‌شود.

وی افزود: آلوده شدن مخاطات بدن و زخم‌های پوستی، به خاک آلوده و حتی تنفس گرد و خاک در هوای آلوده، دارای اهمیت هستند که نشان می‌دهد فقط یک بیماری مشترک بین انسان و دام نیست و به عدم رعایت بهداشت فردی در ارتباط است.

علائی به ویروسی بودن عامل بیماری هاری اشاره کرد و گفت: معمولاً راه ورود ویروس هاری به بدن یک انسان یا حیوان، از طریق بزاق آلوده در محل گاز گرفتگی (گزش) است، اما باید توجه داشت که آلوده شدن زخم پوستی یا مخاط بدن به بزاق آلوده و بدون گزش (گاز گرفتگی) هم راه دیگر انتقال محسوب می‌شود.

وی بیان داشت: ویروس‌های هاری وارد شده در محل گزش، خود را به اعصاب ناحیه رسانده و از طریق این اعصاب به سمت مغز حرکت می‌کنند، بنابراین هرچه محل گزش حیوان هار به مغز نزدیک‌تر باشد، شرایط خطرناک‌تر است.

علائی افزود: تمام حیوانات خونگرم می‌توانند به بیماری هاری مبتلا شوند، بنابراین، این ویروس با تعدد میزبان برای خود، سعی در حفظ و بقای خود دارد اما در مقابل، در تقریباً صد در صد موارد ابتلا -که درمان یا پیشگیری انجام نشده باشد- مرگ  حیوان یا انسان مبتلا، حتمی خواهد بود.

وی ادامه داد: خوشبختانه ویروس عامل بیماری هاری به شرایط محیطی مانند گرما، نور، خشکی و تمام مواد ضد عفونی کننده‌های رایج، حساس بوده و از بین می‌رود. از طرفی، با انجام به موقع واکسیناسیون، پیشگیری از بروز این بیماری به راحتی انجام می‌شود.

علائی توصیه کرد: سگ‌های نگهبان و گله در سن سه ماهگی علیه این بیماری واکسینه شوند و پس از انجام واکسیناسیون، شناسنامۀ بهداشتی دریافت کنند. همچنین صاحبان این سگ‌ها باید فرم مسئولیت‌پذیری را امضا کرده و مسئولیت نگهداری از حیوان (حیوانات) خود را بپذیرند.